سه دهه گذشته برای رشد هند سعادتمند بوده است، اما برای نیازهای توسعه آن نه. اگرچه این کشور یک دموکراسی با سیستم چند حزبی و انتخابات آزاد است، اما از چین مستبد بسیار عقب است. انتخابات در هند بر اساس اصل “یک نفر، یک رای” است، در حالی که در چین، رئیس جمهور بر اساس مذاکرات داخلی در حزب کمونیست چین انتخاب می شود.
حقیقت سخت در اینجا این است که چین فقر را کاهش داده، سواد به دست آورده، زیرساخت ها را بهبود بخشیده و در سایر زمینه های رفاهی عملکرد شگفت انگیزی داشته است. دستاوردهای چین تقریباً برای همه در هند شناخته شده است. میل به شبیه شدن به چین در اعماق قلب هر هندی وجود دارد. با این حال، هیچ کس متوجه قیمتی نیست که هر شهروند چینی برای این کار پرداخته است، یعنی. حق اساسی آنها آزادی و آزادی در چین در درگیری های اخیر در هنگ کنگ دیده می شود.
دلیل اصلی الهام گرفتن سیاستگذاران هندی از چین، رشد قوی بخش تولید آن است. در حالی که هند یک الگوی رشد خدمات محور دارد که در آن بخش خدمات نسبت به بخش تولید اشتغال نسبتاً پایینی دارد. با این حال، رشد کارگر محور چین می تواند با استخدام افراد «بیکاری» را کاهش دهد، اما به دلیل سودآوری پایین، ثبات ندارد.
این یک مدل اقتصادی سنتی است: ابتدا اقتصاد کشاورزی است و سپس به سمت صنعتی شدن می رود. این صنعتی شدن منجر به کاهش فقر می شود و پس از آن بخش خدمات توسعه می یابد. در مورد هند، بخش صنعتی هرگز فرصتی برای رشد پیدا نکرد. این عمدتا به دلیل نگرش رهبران هند است که همه در مورد نشان دادن اعداد رشد هستند! چه در سطح ایالتی و چه در سطح مرکزی، رهبران هند هیچ سیاستی برای سوق دادن بخش صنعتی به سوی رونق ندارند.
بدون شک، هند در کاهش فقر، به ویژه پس از اصلاحات سال 1991، رکورد قابل ستایشی دارد. اما ناکارآمدی آن در تامین نیازهای کارگران، ارائه مراقبت های بهداشتی و ارتقای سایر خدمات تامین اجتماعی که هر دولت باید ارائه دهد، ناامید کننده است.
این روزها اقتصاد بنگلادش بسیار بهتر از چین و هند است. اگرچه هند و چین هنوز «غول های نوظهور» هستند، اما بنگلادش در مقابل این دو هنوز کوچک است. اما اعداد رشد نشان می دهد که بنگلادش در مقایسه با هند و چین بسیار خوب عمل کرده است. از نظر سرانه نیز از هند جلوتر است.
دستاوردهای بنگلادش در دهه جاری حیرت آور است. همانطور که کاوشیک باسو می نویسد، “با این حال، به نظر من، دگرگونی اقتصادی بنگلادش عمدتاً توسط تغییرات اجتماعی انجام شده است که با توانمندسازی زنان آغاز شده است.” توانمندسازی زنان امروزه، بنگلادش همچنین دارای امید به زندگی بسیار بالاتری نسبت به هند است (شکل را ببینید)
کل بحث تا کنون به ما می گوید که از بین این سه کشور – هند، پاکستان و بنگلادش – بنگلادش خیلی خوب عمل می کند. هند چیزهای زیادی برای یادگیری از بنگلادش دارد.