پایتخت ملی هند بار دیگر از نظر آلودگی در اخبار است. قدم زدن در خیابان های دهلی می تواند کشنده تر از کشیدن 50 نخ سیگار در روز باشد. دلیل اصلی این آلودگی سوزاندن کلش توسط کشاورزان پنجاب و هاریانا است. این نشان دهنده ضعف قوانین داخلی هند است، جایی که یک دولت ایالتی نمی تواند در مورد آلودگی ناشی از ایالت دیگر کار زیادی انجام دهد.
با این حال، مشکل سوزاندن کلش جدید نیست، این مشکل هر سال اتفاق می افتد. با وجود تلاش‌های مختلف دولت‌ها که یکی از آخرین تلاش‌ها برای دستگیری کشاورزان بود، هیچ راه فراری از این مشکل وجود ندارد. شاید به این دلیل که تمام تلاش های دولت ها با توجه به اینکه کشاورزان نیز درمانده هستند، سست بود. در اینجا هم دولت و هم شهروندان درمانده هستند. چرا سومین رکن مهم یعنی بازارها را آزمایش نکنیم.
سیاست گذاری بیشتر شبیه آزمایش است، وقتی خط مشی معرفی می شود، هیچ کس نمی تواند مطمئن باشد که کاملاً مفید خواهد بود. در کشورهایی مانند هند این موضوع به راحتی قابل مشاهده است. قیاس زوج و فرد در دولت دهلی که در آن به همه شهروندان گفته می‌شود که در تاریخ‌های فرد خودروهای «شماره فرد» و در تاریخ‌های زوج خودروهای «شماره زوج» را برانند. دلیل زوج و فرد این بود که می تواند آلودگی دهلی را تا 50 درصد کاهش دهد، اگرچه مطالعه دانشگاه شیکاگو نشان داد که آلودگی را کاهش داد، اما در سال گذشته تنها 15 درصد.
طنز اینجاست که آلاینده های اصلی دهلی، کشاورزان ایالت های مجاور هستند و نه وسایل نقلیه، اما دولت نمی تواند از طریق هیچ قانون یا سیاستی برای حل این بحران کاری انجام دهد. بنابراین، آنها سعی می کنند تمام تمرکز خود را بر روی آلودگی های تولید شده توسط وسایل نقلیه قرار دهند.
چنین طرح هایی می تواند یک تسکین موقت باشد، اگر به مطالعه ذکر شده نگاه کنیم، می گوید که زوج و فرد آلودگی را بسیار کم می کند. چارچوب سیاست تا حدودی موثر بوده است، اما این تنها سیاستی نیست که مورد نیاز است. هند برای حل این مشکل آلودگی به یک رویکرد بازار محور نیاز دارد، به عنوان مثال، باید قوانین قوی برای مجازات آلاینده و اعطای یارانه به قربانی اتخاذ کند. در مورد دهلی، کشاورزان پنجاب و هاریانا آلاینده هستند.
چگونه باید تحریم کنند؟ شاید نه با دستگیری آنها! اما جریمه پانچایات ها (دولت های روستایی) به دلیل بی توجهی و اجازه دادن به کشاورزان برای سوزاندن کلش. همچنین برای خرید ماشین آلات کلش بری به آنها یارانه داده شود.
نه تنها برای ساکنان، بلکه برای خود کشاورزان نیز مضر است. بنابراین در اینجا قربانیان نیز کشاورزان هستند. در هند متوسط درآمد کشاورزان بسیار پایین است، جایی که آنها نمی توانند این ماشین آلات سنگین را برای این منظور خریداری کنند. دولت باید یک رویکرد اجاره ماشین آلات را در نظر بگیرد. این به کشاورزان و کاهش آلودگی کمک می کند. با این حال، دشوار خواهد بود. دومین و موثرترین گزینه این است که دولت کلش را از کشاورزان خریداری کند.
این کلش ها می توانند برای ساخت کیف و چیزهای دیگر خوب باشند.